"Wanneer je weer op Karpathos bent, moet je echt naar strand van Kyra Panagia", schreef mijn Griekse vriendin Iris in een e-mail. En nu zit ik hier in de Griekse zon, met mijn voetjes in het kristalheldere water. Achter me zijn er gouden rotsen en de wit-blauwe appartementen van Vento Isolano, waar ik straks een kijkje ga nemen! Vader en zoon staan al op me te wachten. Samen hebben ze Vento Isolano gebouwd, maar zoon Antreas gaat het runnen. “Welkom bij Vento Isolano, Eliza”. Ik word begroet met een stevige Griekse kus op beide wangen. Antreas begint enthousiast over zijn adresje te praten. Zo leer ik dat Vento Isolano 'het eiland van de wind' betekent. Van dichtbij zijn de witte huisjes nog idyllischer dan ik dacht. De twee appartementen hebben elk een eigen voortuin met hekje, zitjes en kleurrijke bloempotten. Zoon Antreas zwaait de blauwe deur voor me open. Binnen is het huisje fris en licht, de witte gordijnen dansen zacht in de wind. De inrichting is modern en sfeervol, met veel verwijzingen naar het strand. Mijn oog valt op het kunststuk boven de bank; een stuk juthout, versierd met gekleurde kralen. “Ik dacht al dat je dat mooi zou vinden”, zegt Antreas vrolijk. Via de openslaande deuren stap ik op mijn balkon. Ik zet mijn handen op de rand en laat het uitzicht op me inwerken. Even dwalen mijn gedachten af. “Ik heb nog een cadeautje voor je, Eliza”, Antreas' stem dringt mijn dagdroom binnen. Ik draai me om en zie dat hij een fles witte wijn voor me in zijn handen heeft. “Beloof me dat je vanavond een glaasje wijn drinkt op je balkon, want de zonsondergang is hier magisch!” Ik bedank Antreas en zwaai hem en zijn vader uit. Binnen plof ik op het bed en luister ik naar de zeebries. Dit wordt een heerlijke vakantie!
